Her çocuk büyüme süreci boyunca kendi yolunu çizer. Her biri farklı zamanlarda okur, yazar, arkadaşlık kurar, dil öğrenir, geleceğine dair kararlar alır, ergenliğe girer, yeteneklerini keşfeder, büyür… Ebeveynler ise zaman zaman bu yolculuğun çocuğa özgü olduğunu hatırlamaya ihtiyaç duyabilir. Böyle günlerde ebeveynlerin elinden tutan sihirli bir sözcük var: “Henüz”.
Ebeveynlik sabır, inanç ve umutla beslenen ve ömür boyu devam eden bir süreçtir. Bu sürecin kaygı, çaresizlik, korku gibi birtakım duyguları da içinde barındırması doğaldır. Ebeveynler bu duyguları hissettiğinde zaman zaman çocuğunun yaşamına, öğrenme ve büyüme yolculuğuna müdahale etmek isteyebilir. Bu davranış iyi niyetli olsa da çocuğun gelişimini olumsuz etkiler. Çünkü önemli olan onun yaşadığı tüm zorluklarını sebeplerini görmesi ve kendi çözümlerini üretmesini desteklemektir.
Çocuklar duygularını kontrol edemeyebilir, bir beceriyi edinmekte zorlanabilir, yaşıtlarına göre daha geç konuşabilir ya da üniversitede ne okumak istediğine arkadaşları kadar çabuk karar veremeyebilir. Böyle durumlarda atılabilecek en uygun adım, onun yanında olmak ve yolculuğuna eşlik etmektir. “Eşlik eden ebeveyn” olmak, yönlendirmek yerine dinlemeyi, düzeltmek yerine anlamayı, yargılamak yerine kabul etmeyi seçmektir. Bu tutum, çocuğun kendi hızında gelişmesine alan açar. Çocuklar arasında ortaya çıkabilecek bu farklar gelişim sürecinin doğal bir parçasıdır. Bu nedenle ebeveyn olarak çocuğunuzu başkalarıyla kıyaslamadan, onu kendi yolculuğu içinde değerlendirmek ve ona sabırla yaklaşmak kıymetlidir.
Elbette yaşamın doğal akışında tıpkı çocuklar gibi yetişkinler de bazen duygularının yoğunluğuna kapılabilir. Böyle durumlarda “henüz” sözcüğünü düşünmek ebeveyne sabretmeyi, dinginliği ve umudu hatırlatır. Çocuğunuzun yaşadığı zorluklara bu pencereden bakmak, onun bireysel yolculuğuna saygı duymaktır. Örneğin ana sınıfının başında okula gitmemek için ağlayan bir çocuk, henüz uyum sürecindedir. İlkokulda harfleri karıştıran bir çocuk, henüz okuma yolculuğunun başında olabilir. Ortaokulda ödevlerini yetiştiremeyen çocuk, henüz plan yapmayı öğreniyordur. Lisede yönünü bulamayan genç, henüz kendini keşfediyordur.
Çocukların gelişim süreçlerine sabırla yaklaşmanın bir ifadesi sayılabilecek “henüz” sözcüğü, bu yönüyle ebeveynlerin çocuklarına sağlayacakları desteğin zamanlamasını ve dozunu belirlemesine yardımcı olur. Ebeveyn olarak bu yöntemi denemeye ne dersiniz?
